Rajesh Chithira 
10 March 2023 Sussurri di un cactus
Italian Translated by Valentina Meloni
Portavo una pianta di cactus
tornando a casa
dopo due anni.
Papà come al solito
seduto sul portico
gli occhi fissi sul sentiero,
silenzioso,
nella stessa seggiola
come per salutare il sole.
Parlavano a malapena,
papà e nonno
non avevano niente da dire.
Anche io e mio padre.
Desideravamo argomenti
di cui parlare.
Ho piantato un cactus in un vaso di terracotta
accanto alla seggiola di papà.
Il sole dialoga
con entrambi durante il giorno.
Il cactus cresceva
rami.
Qualche volta,
al tramonto
toccavo le sue minuscole spine,
il mio dito gocciolava sangue.
Poi ho avuto voglia di parlare con qualcuno
ma non c’era neppure un saluto da scambiare.
Anni dopo, come un mucchio di sabbia
che si è spostato
mi sono sistemato sulla seggiola,
rigurgitando i racconti sprofondati nel sole.
Uno di questi giorni
come una pianta di cactus
in una terra arida,
come una pianta di cactus
al sole,
come una pianta di cactus
a sé stessa,
ho iniziato a parlare.
Literary Intermediation : Emilia Mirazchiyska
Confabulating Cactus
Translated from the Malayalam by K C Muraleedharan
Carried a cactus
on my first trip home
after two years.
Dad as usual
in the porch
as grandpa used to,
all his eyes set on the trail,
silent
in the same chair, reclining,
exchanging pleasantries with the sun.
They hardly talked,
dad and grandpa
had nothing to say.
Me and my dad too.
We hankered after matters
to talk about.
Planted a cactus in a clay pot
beside dad's easy chair.
The sun converses
with both in the daytime.
The cactus grew
branches.
Sometimes,
at sundown
I touched its tiny thorns,
my finger dripping blood.
Then I felt like talking to someone
but had no howdy to exchange.
Years later, like a sand heap
that shifted itself
l settled in the chair,
regurgitating the tales drooped in the sun.
One of these days
like a cactus plant
to a barren land,
like a cactus plant
to the sun,
like a cactus plant
to itself,
I started talking.
കള്ളിമുള്ളിന്റെ ഒച്ച.
-----------------------
രണ്ടു വർഷത്തിന് ശേഷം
നാട്ടിൽ പോയപ്പോൾ
ഒരു കള്ളിമുൾ ചെടി കൊണ്ടുപോയി
പതിവ് പോലെ അച്ഛൻ അപ്പോഴും
പൂമുഖത്തു തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു
മുത്തച്ഛൻ ഇരുന്നിരുന്നത് പോലെ
ആരെയോ കാത്ത്
എന്നോണം
വഴിയിലേക്ക് കണ്ണോടിച്ചു
നിശബ്ദനായി
അതേ ചാരു കസേരയിൽ
വെയിലിനോട് കുശലം പറയുന്ന മട്ടിൽ
ഞങ്ങൾ ഒന്നും സംസാരിച്ചിരുന്നില്ല
അച്ഛന്റെ അച്ഛനും അച്ഛനും
ഒന്നും സംസാരിക്കാനില്ലായിരുന്നു
എനിക്കും അച്ഛനും
ഒന്നും സംസാരിക്കാനില്ലായിരുന്നു
ഞങ്ങൾ വിഷയങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി പരതി
ഒരു മൺചട്ടിയിൽ കള്ളിമുൾ ചെടി നട്ടു
അച്ഛൻ ഇരുന്നിരുന്ന കസേരയ്ക്ക് അടുത്തായി
പകൽനേരം വെയിൽ
അത് രണ്ടു പേരോടും കുശലം പറയുന്നു.
കള്ളിമുൾച്ചെടിയ്ക്ക്
പല ഉടലുകൾ വളർന്നിരുന്നു
ചെടിയ്ക്ക് വലിപ്പം തോന്നിയിരുന്നു
വെയിൽ ചായുന്ന നേരത്ത്
ചിലപ്പോൾ
ഞാനതിന്റെ ചെറിയ മുള്ളുകളിൽ തൊട്ടു.
ചിലപ്പോൾ
വിരലുകളിൽ നിന്ന് ചോര ഇറ്റു
അപ്പോൾ
ആരോടെങ്കിലും മിണ്ടണം എന്ന് തോന്നും
ആരോടും
പറയാൻ കുശലങ്ങൾ ബാക്കിയില്ലായിരുന്നു.
കുറേക്കാലം കഴിഞ്ഞ് ഇടം മാറിയ
ഒരു മണൽക്കൂന പോലെ
ഞാൻ ആ കസേരയിൽ ഇരിക്കുകയുണ്ടായി.
വെയിലേറ്റ് തളർന്ന കഥകൾ അയവിട്ടുകൊണ്ട്
ഇടയ്ക്ക് ഒരിക്കൽ
ഒരു കള്ളിമുൾ ചെടി
മരുഭൂമിയോട് എന്നോണം
ഒരു കള്ളിമുൾ ചെടി
സൂര്യനോട് എന്നോണം
ഒരു കള്ളിമുൾ ചെടി
https://poesiesullalbero.blogspot.com/2022/02/sussurri-di-un-cactus-rajesh-chithira.html