tornando a casa

dopo due anni.

Papà come al solito

seduto sul portico

gli occhi fissi sul sentiero,

silenzioso,

nella stessa seggiola

come per salutare il sole.

Parlavano a malapena,

papà e nonno

non avevano niente da dire.

Anche io e mio padre.

Desideravamo argomenti 

di cui parlare.

Ho piantato un cactus in un vaso di terracotta

accanto alla seggiola di papà.

Il sole dialoga

con entrambi durante il giorno.

Il cactus cresceva

rami.

Qualche volta,

al tramonto

toccavo le sue minuscole spine,

il mio dito gocciolava sangue.

Poi ho avuto voglia di parlare con qualcuno

ma non c’era neppure un saluto da scambiare.

Anni dopo, come un mucchio di sabbia

che si è spostato

mi sono sistemato sulla seggiola,

rigurgitando i racconti sprofondati nel sole.

Uno di questi giorni

come una pianta di cactus

in una terra arida,

come una pianta di cactus

al sole,

come una pianta di cactus

a sé stessa,

ho iniziato a parlare.

Translated from the Malayalam by K C Muraleedharan

Carried a cactus

on my first trip home

after two years.

Dad as usual

in the porch

as grandpa used to,

all his eyes set on the trail,

silent

in the same chair, reclining,

exchanging pleasantries with the sun.

They hardly talked,

dad and grandpa

had nothing to say.

Me and my dad too.

We hankered after matters

to talk about.

Planted a cactus in a clay pot

beside dad's easy chair.

The sun converses

with both in the daytime.

The cactus grew

branches.

Sometimes,

at sundown

I touched its tiny thorns,

my finger dripping blood.

Then I felt like talking to someone

but had no howdy to exchange.

Years later, like a sand heap

that shifted itself

l settled in the chair,

regurgitating the tales drooped in the sun.

One of these days

like a cactus plant

to a barren land,

like a cactus plant

to the sun,

like a cactus plant

to itself,

I started talking.

-----------------------

നാട്ടിൽ പോയപ്പോൾ 

ഒരു കള്ളിമുൾ  ചെടി കൊണ്ടുപോയി 

 

പതിവ് പോലെ അച്ഛൻ അപ്പോഴും 

പൂമുഖത്തു തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു 

മുത്തച്ഛൻ ഇരുന്നിരുന്നത് പോലെ 

ആരെയോ കാത്ത് 

എന്നോണം 

വഴിയിലേക്ക് കണ്ണോടിച്ചു

നിശബ്ദനായി

അതേ  ചാരു കസേരയിൽ 

വെയിലിനോട് കുശലം പറയുന്ന മട്ടിൽ 

ഞങ്ങൾ ഒന്നും സംസാരിച്ചിരുന്നില്ല 

അച്ഛന്റെ അച്ഛനും അച്ഛനും

ഒന്നും സംസാരിക്കാനില്ലായിരുന്നു  

എനിക്കും അച്ഛനും 

ഒന്നും സംസാരിക്കാനില്ലായിരുന്നു  

ഞങ്ങൾ വിഷയങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി പരതി

 

ഒരു മൺചട്ടിയിൽ കള്ളിമുൾ ചെടി നട്ടു

അച്ഛൻ ഇരുന്നിരുന്ന കസേരയ്ക്ക് അടുത്തായി 

പകൽനേരം വെയിൽ 

അത് രണ്ടു പേരോടും കുശലം പറയുന്നു. 

കള്ളിമുൾച്ചെടിയ്ക്ക് 

പല ഉടലുകൾ വളർന്നിരുന്നു 

ചെടിയ്ക്ക്  വലിപ്പം തോന്നിയിരുന്നു 

വെയിൽ ചായുന്ന നേരത്ത് 

ചിലപ്പോൾ

 ഞാനതിന്റെ ചെറിയ മുള്ളുകളിൽ തൊട്ടു.

ചിലപ്പോൾ 

വിരലുകളിൽ നിന്ന് ചോര ഇറ്റു 

അപ്പോൾ 

ആരോടെങ്കിലും മിണ്ടണം എന്ന് തോന്നും  

ആരോടും 

പറയാൻ കുശലങ്ങൾ ബാക്കിയില്ലായിരുന്നു.

കുറേക്കാലം കഴിഞ്ഞ് ഇടം മാറിയ 

ഒരു മണൽക്കൂന പോലെ 

ഞാൻ ആ കസേരയിൽ ഇരിക്കുകയുണ്ടായി.

വെയിലേറ്റ്  തളർന്ന കഥകൾ അയവിട്ടുകൊണ്ട് 

ഇടയ്ക്ക് ഒരിക്കൽ 

ഒരു കള്ളിമുൾ ചെടി 

മരുഭൂമിയോട് എന്നോണം 

ഒരു കള്ളിമുൾ ചെടി 

സൂര്യനോട് എന്നോണം 

ഒരു കള്ളിമുൾ ചെടി 

അതിനോട് എന്നോണം  ഞാൻ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി

https://poesiesullalbero.blogspot.com/2022/02/sussurri-di-un-cactus-rajesh-chithira.html